Fyren kunne hente ballen på eigen 16 meter, slå nokre trekanta og putte den i mål. På topp internasjonalt nivå. Greit nok at shortsane var trange på den tida, og ein blei steril berre ein tok eit løp, men når Cruyff bestemte seg fekk dei fleste parkeringsbot sidan dei meir eller mindre såg ut til å stå stille. Og det var ikkje det at Johan hadde mindre trong shorts enn dei andre, tvert i mot, men koordinasjonsmessig var han eit hestehovud føre. Han handterte shortsen bedre. Litt på samme måte som Ronaldo satte standarden ved at dagens fotballspelarar meir eller mindre må vere atletar for å nå ypperste klasse. Forskjellen mellom dei er likevel enorm. Cruyff er det eg vil kalle kul, Ronaldo er det ikkje. Cruyff er om lag like kul som Maradona, som for øvrig også er rape gal, men han hadde karisma og særpreg av dimensjonar. Cruyff er hakket under, på nivå med Zidane. Messi tykkjer eg heller ikkje er særlig kul, han er fantastisk med kula, men han er like karismatisk som ein Q-tips. Og han har ikkje ei eiga finte. Dagens stjerner er forøvrig veldig lite kule. Kanskje det er shortsen?
Ei rimelig grei sentral midtbane...
Cruyff var forut for si tid. Eg kunne skrive side opp og side ned om hans påverknad på Barcelona, men det gidd eg ikkje. Eg skal nøye meg meg nokre få ting. Cruyff sa at ein kunne aldri tape fotballkampar om ein hadde ballen. Ein skal ha ballen i laget mest mogleg, og mister ein den skal ein vinne den att hurtigst muleg. Det er bare ein ball i fotball, og då handler det om å ha den. Det er grunnpilaren i Barcelona, frå lavaste nivå aldersbestemt til A-laget. Barcelona vil helst ha ballen 100% av tida. Dette igjen legg sterke føringar for kven som kan spele hjå dei.
Pasningsferdigheite, speleforståelse, retningsforandringar, tempo. Cruyff ynskte eit lag med kopiar av seg sjølv. For kontinuiteten skuld kunne ein like godt utvikle dei sjølv - via akademiet la Masia....eitsekundsregen...ein kjøpt spelar brukar eit sekund på å tenkje på alternativ...ein frå La Masia gjere det på instinkt... Då ligg det i ryggmargen. I tillegg skal laget ha ein som styre tempoet, ein dirigent til orkesteret. På 90-talet Guardiola, på 00-talet Xavi, og no tek Busquets over den rolla etter å ha spelt andre fiolin som sittande midtbanespelar nokre år. Ikkje eig dei fart nokon av dei, men det går fortare i hovudet på dei enn dei fleste. For kva er eigentlig hurtighet? Om ein startar ein bevegelse litt tidligare enn andre vil det sjå ut som ein er raskare, men eigentleg har ein berre meir innsikt og er smartare fotballmessig. Difor har disse tid, all verdens tid, til å styre ein fotballkamp dit dei vil sidan dei observerer alternativ/rom/situasjonar kjappare enn dei fleste andre. Og dei har pasningsferdigheiter. Cruyff sa at teknikk er er å sende ei pasning på eit touch med rett hastigheit på rett fot til ein medspelar, og dei beste gjere dette i blinde. Cruyff sa også at det er ikkje spelarane som skal svette, det er ballen.......stikk motsatt av Norge som er best utan ball...og når ein har den så virka det som ein er mest interessert i å bli kvitt den. Xavi lot ballen svette....han sjølv såg rimelig uanfekta ut til tross for om lag 100 pasningar i snitt kvar kamp, med om lag 96 % til rett adresse. Bedre enn norsk postvesen. Guardiola også, han var knapt utav sirkelen, som Jan Mølby, men ein vesentleg sprekare versjon.
Trekantar. Cruyff ville skape vinklar. I Barcelona handler det om å gjere bana så stor og brei som mulig når ein har ball offansivt - skape rom. Blir det trangt, skal spelet vendast fort høgast mulig i bana, for å få motstander til å sideforskyve. Ball går fortare enn bein, slik at rom genererast. Difor passa heller ikkje Zlatan i Barcelona...han drepte rommet Barca ynskjer å utnytte ved å trekke ned i korridorane som skulle utnyttast av midtbanespelarane. Han blei i tillegg for stasjonær sentralt mellom stopperane, samt han evna ikkje å strekke når han skulle for å muligjere vending av spel høgast mulig i bana ved å åpne rom for midtbanepelar/indreløpar sentralt. Difor spelte dei også utan spiss ei periode - ein som rørte litt meir på seg, ein falsk nier, og i ein noko skeiv 3-4-3. Suarez strekker når han skal, mellom stoppar og back, eller beveger seg sideveis i fireren for å åpne rom sentralt, og skape trekantar breidt. Han trekker ikkje ned og trur han er Iniesta. Slutta og bite har han gjort og, men stromp er han fortsatt sjølv om han spelemessig funkar fint i Barcelona. Klyser passar uansett bedre i Real Madrid.
Cruyff revolusjonerte delvis fotballen på 90 - talet....kven hugsa det dørgande kjedlige VM i 90....der høgdepunktet var ei pasning til Caniggia frå en særs nedsnøva Maradona i mellomrunden..og VM i 94....eit fysisk robust og defansivt sterkt Brasil vant VM, men feiande flott fotball var det vel ikkje. Cruyff dro det i den andre retninga i samme periode, med Barcelona, mot angrepsvilje og uforutsigbarhet, basert på Rinus Michels totalfotball. Ei forbedra utgåve av Nederland på 70-talet, som Guardiola ytterligare perfeksjonerte då han tok over i 2008, etter eit magert tiår. Guardiola lærte alt han kan av den mannen. Nils Arne Eggen var også inspirert av Cruyff, dog fortrinnsvis Michel.
Players today can only shoot with their laces PEP. I could shoot with the inside, laces, and outside of both feet. In other words, I was six times better than today’s players.
I Norge, slik eg ser det, har vi i ei årrekkje vore opptatt av 4-3-3 og vingspel, men 4-3-3 i feil format etter mi meining. Barcelona har vunne rubbel og bit internasjonalt ved å angripe sentralt i bana, og var for eksempel Rosenborg eigentleg klassisk 4-3-3 med utprega vingspel og innlegg frå kant?? Eg synes ikkje det. Ein vinn ikkje kampar ved cornerflagget, men fortrinnsvis ved å utnytte rommet mellom stoppar/back og ved å skape overtal i midten på siste tredjedel av bana. Og korleis gjere det? Jo ved å utnytte breidde mest muleg, lengst muleg for å skape rom sentralt,og når ein fyrst har skapt rommet sørge for å vere tallmessig overlegen til å utnytte det på siste tredjedelen. Guardiola ynskjer alltid og vere i overtall i midten. Enten ved å flytte opp stoppar offansivt( Mascherano ), gjennom formasjon som eksempelsvis 3-4-3, eller via ein falsk nier med eksepsjonelle ferdigheiter(Messi). Rosenborg spelte 4-3-3, men skeivt. Brattbakk var ving, men slo ikkje innlegg, han skaut. I mål. Innoverkant. Som Neymar. Kven hugsar Hoftun som gjekk forbi et ledd aleine - overtall sentralt.....Drillo tok oss til VM. Eller gjorde Myggen det? Sannsynligvis ein kombinasjon. Men det hadde ikkje blitt sluttspel utan Myggen. det er eg overtydd om. Kva er forskjellen på Norge i dag og då?....bortsett frå at vi då var gode på dødball....jo etter mitt syn at vi utfordra rommet mellom stoppar og back i større grad. Leo sprang der. Flo pasninga skulle headast der, Myggen tredde pasningar der....fleire på ein kamp aleine enn laget no gjere til saman. Dåtidas midtbanespelarar på landslaget scorte mange mål, no scorar ingen mål..Ingen frå midtbaneleddet utfordrar bakrommet lenger. Då blir det U
ufatteleg enkelt og forsvare seg i mot. No slår vi inn frå Back...som har sprunge 80 meter før han sleten slår ballen over dørlinja. Myggen burde spelt på Barcelona. Då hadde han kost seg. I tillegg er han kul nok, og har innsikt nok. Til å la ballen svette, og;
Til å henge med Cruyff.
Ein dirigent er død, men orkesteret, Barcelona, spelar fortsatt.
Som Johan Cruyff sa det: " In a way, i`m probably immortal."
Då er er ein blant dei største.
